Denis Cyplenkov – potężnie zbudowany i bardzo silny atleta, absolutny mistrz świata w siłowaniu się na rękę, a ponad to były sztangista i strongman:
Tak naprawdę kariera Cyplenkova nie zaczęła się od zawodów typu Strong-Men, lecz od siłowania na ręce. Wszystko zaczęło się w roku 2000, gdzie Denis z sukcesem wystartował na Mistrzostwach Europy w Turcji zajmując, pierwsze miejsce w kategorii do 70 kg! Jednak po kilku latach treningu kulturystycznego jego waga znacznie uległa zmianie. Na dzień dzisiejszy Denis waży ok. 140 kg, a w bicepsie ma około 60 cm, jego przedramię mierzy aż 53 cm. Na ławeczce wyciska 270 kg:
Z tego co udało się nieoficjalnie ustalić, Denis ćwiczy biceps stojąc ze sztangą ważącą 170 kg w trzech powtórzeniach !
Denis Cyplenkov o dyscyplinach siłowych, wymiarach i kulturystyce:
„Kilka razy zmieniałem dyscyplinę. Byłem sztangistą, potem armwrestlerem, potem strongmanem, a potem znów armwrestlerem. Zawsze ciągnęło mnie do sportów siłowych, bo mam predyspozycje w tym kierunku. Już na początku gimnazjum uczęszczałem do różnych sekcji sportowych, a do samego końca szkoły pod okiem trenera Yakimenko zajmowałem się ciężarami. Miałem całkiem niezłe wyniki i zacząłem siłować się na rękę, udało mi się nawet zdobyć tytuł Mistrza Ukrainy i Europy wśród juniorów. W 2002 roku przeniosłem się do Moskwy i zacząłem startować jako strongman w zawodach Power Extreme. Byłem finalistą i zwycięzcą wielu turniejów, zostałem też członkiem reprezentacji Rosji w tej dyscyplinie. Rozpocząłem też starty w komercyjnych turniejach siłowania na rękę. W 2008 zacząłem współpracę z trenerem Kote Razmadze, który ukierunkował moje treningi pod kątem rozwoju konkretnych umiejętności niezbędnych w armwrestlingu. Dzięki niemu zacząłem walczyć z najlepszymi i odnosić sukcesy na arenie międzynarodowej zdobywając tytuł Mistrza Świata.
Co do ramion to prawda, mają one około 62 cm w obwodzie,
obecnie ważę mniej więcej 142 kg. Mam 186 cm wzrostu. Mam potężne dłonie i 24 cm w obwodzie nadgarstka, co nie ukrywam pomaga mi w trakcie pojedynków w armwrestlinu.
Oczywiście szanuję kulturystów, miałem okazję spotkać wielu dobrych zawodników chociażby na targach FIBO. Jednak ja nie lubię, gdy ocenia mnie jury, wolę bezpośrednią walkę. W armwrestlingu nie ma żadnych wątpliwości jeśli chodzi o zwycięzcę pojedynku w czasie zawodów. W porównaniu do nich jem mało, 2–3 razy dziennie i to mi wystarcza. Armwrestling to zupełnie inna dyscyplina niż kulturystyka. Nie mógłbym jeść tak jak kulturyści bo smutno by mi było tak się odżywiać”.
Niech będzie z Wami siła i honor!
