Czym był Eksperyment Kolorado?
Eksperyment Kolorado został przeprowadzony w 1973 r. na Uniwersytecie Colorado State University. Wyznaczone zostały do niego dwie osoby, w przypadku jednej z nich eksperyment trwał 28 dni, a w przypadku drugiej 22 dni. Powodem tego eksperymentu było zakwestionowanie wielu filarów wyznawanej wówczas teorii dotyczącej optymalnego wzrostu mięśni i treningu. W tamtych czasach sądzono, że najlepszym sposobem na uzyskanie czystej masy było niemal codzienne spędzanie wielu godzin na siłowni i podnoszenie astronomicznej ilości ciężarów, a do tego przyjmowanie dużych dawek sterydów. To co autorzy eksperymentu chcieli udowodnić, to to, że krótkie (ok. 30-minutowe) ćwiczenia o dużej intensywności i przy pełnym zakresie ruchu, a dodatkowo bez wspomagania się sterydami, dawały znacznie lepsze wyniki.
Problemy związane z badaniem
Podczas badania pojawiły się liczne problemy, które poważnie wpłynęły na jego rezultaty. Była to chociażby liczba i „jakość” biorących udział w eksperymencie ochotników. Jeden z nich był kiedyś zwycięzcą Mr. America profesjonalny kulturysta Casey Viator, a wskutek serii niefortunnych zdarzeń i wypadku stracił on znacznie na wadze. Drugi ochotnik, Arthur Jones, też w ostatnim czasie zbyt ciężko nie trenował. Obaj nie byli więc zbyt reprezentatywnymi podmiotami. Ujmując to inaczej, obaj ochotnicy mieli stosunkowo dużą niedowagę, a ich ciała rwały się do pracy po okresie bezczynności. Ponadto zadowalający nie był również czas trwania badania, 22 czy 28 dni to dla takiego eksperymentu zbyt krótki okres. Mając kilka tygodni na przygotowanie się do eksperymentu, obaj ochotnicy najprawdopodobniej tracili na wadze, a wszystko to po to, żeby zyski z przeprowadzonego eksperymentu uczynić jak najbardziej niesamowitymi. I tak, rzeczywiście się im to udało.
Rezultaty badania
Cóż, jak możecie zgadnąć, „naturalne” rezultaty były niesamowite. Casey’owi udało się w niezwykły sposób zwiększyć swoją masę o 20 kg. Dokładniej rzecz biorąc stracił on 8 kg tłuszczu, a zyskał 28 kg czystej masy mięśniowej w zaledwie 28 dni! Arthur Jones podczas eksperymenty przybrał on niecałe 6 kg, tzn. stracił ok. 1 kg tłuszczu i uzyskał 7 kg czystej masy mięśniowej. Autorzy eksperymentu uznali te wyniki za dowód, że ich metoda treningu okazała się spektakularnym sukcesem, choć przyznali również, że obaj ochotnicy posiadali ponadprzeciętne uwarunkowania genetyczne pozwalające na przybieranie na masie oraz doświadczenie.
Interpretacja w Prawdziwym Świecie
Przeciętny kulturysta będzie zadowolony, gdy uzyska 10 kg masy ciała w przeciągu 90-dniowego cyklu sterydowego. Masy przybędzie oczywiście więcej, jeśli w trakcie pierwszego cyklu użyty też zostanie hormon wzrostu. Każdy cykl robiony później prowadzi do zmniejszania przyrostu masy, dlatego ilości używek muszą być ciągle zwiększane. Powstałe anaboliczne zyski powoli zanikają, gdy ciało wraca do swojego normalnego poziomu testosteronu, chyba że poziom zażywanych sterydów jest utrzymany. Tylko utrzymując bardzo rygorystyczną dietę i wykonując ciężki trening można stracić dużo tłuszczu i zyskać dużo masy mięśniowej. Sterydy mogą nam tymczasowo pozwolić przekroczyć nasz naturalny, genetyczny potencjał, ale w końcu kiedyś musimy zejść z cyklu.
Jeśli weźmiemy pod uwagę osobę Casey’a z powyższego eksperymentu, to stwierdzimy, że uzyskał on 2 razy więcej masy w sposób „naturalny” i to w okresie trzy razy krótszym. To co Arthur zdołał osiągnąć również jest nadzwyczajne… czyste 7 kg masy mięśniowej w przeciągu 22 dni, to dla przeciętnego kulturysty wynik nieosiągalny.
Eksperyment Kolorado
Tekst poniżej stanowi krótki, wstępny raport z eksperymentu przeprowadzonego na Uniwersytecie Colorado State University w 1973 r.
Miejsce - Departament Edukacji Fizycznej, Colorado State Univeristy, Fort Collins, Colorado.
Nadzór - Dr. Elliot Plese, Dyrektor Laboratorium Fizjologii Wysiłku, Colorado State University.
Daty - 1 maja 1973 do 29 maja 1973 w przypadku jednego ochotnika (Casey Viator) - okres 28 dni i do 23 maja 1973 w przypadku drugiego uczestnika (Arthur Jones) – okres 22 dni.
Wskaźniki zawartości czystej masy mięśniowej i tłuszczu dla obu ochotników zostały przygotowane przez ciało naukowców pod przewodnictwem dr Jamesa E. Johnsona, adiunkta w Zakładzie Radiologii i Biologii Radiacyjnej na Colorado State University.
Celem eksperymentu jest twierdzenie, że wzrost tkanki mięśniowej u ludzi jest powiązany z natężeniem wysiłku, siła i masa mięśniowa szybko zwiększają się poprzez bardzo krótki i rzadki trening oraz podczas którego intensywność wysiłku jest odpowiednio duża.
Drugim twierdzeniem jest to, że zwiększanie ilości treningu nie jest ani konieczne, ani potrzebne wręcz przeciwnie, duża ilość bardzo intensywnego treningu tak naprawdę zmniejszy proces nabierania siły i przybierania masy mięśniowej.
Trzecie twierdzenie mówi, że „faza negatywna” (skurcz koncentryczny) jest jednym z najważniejszych czynników związanych z wykonywanym ćwiczeniem na zwiększenie siły i masy mięśniowej.
Czwarte twierdzenie mówi, że nie jest w tym wypadku potrzebne nic takiego jak specjalna dieta oczywiście jeśli zachowana jest dieta dobrze zbilansowana.
Piąte twierdzenie mówi, że używanie tzw. „używek na przyrost” (sterydów) nie jest ani konieczne, ani potrzebne wręcz przeciwnie, powtarzane testy na zwierzętach i podwójne próby kliniczne w przypadku ludzi wyraźnie wskazały, że stosowanie tych używek jest silnie przeciwwskazane.
Szóste twierdzenie dotyczy tego, że maksymalnie możliwe przyrosty siły i masy mięśniowej mogą zostać uzyskane jedynie poprzez wykorzystanie bezpośredniego oporu – w pełnym zakresie, ruchu obrotowym i z automatyczną zmianą kierunku.
Pełny zakres oporu następuje tylko wtedy, gdy zaangażowana w ćwiczenie część ciała jest przenoszona przez pełną gamę możliwych ruchów przeciwko stałemu oporowi z pozycji wyjściowej pełnego wydłużenia mięśnia (pozycja „wstępnego naciągania”) do pozycji końcowej pełnego skurczu mięśnia.
Forma obrotowa oporu jest absolutnym wymogiem dla wykonania ćwiczenia w pełnym zakresie, ponieważ skurcz mięśnia wytwarza ruch obrotowy odpowiednich części ciała, to konieczne jest, żeby opór i część ciała zmieniały się na wspólnej osi.
Opór z automatyczną zmianą kierunku jest absolutnym wymogiem dla wysiłku o wysokiej intensywnośc. Ponieważ ruch powoduje zmiany w sile użytkowej mięśnia, to konieczne jest, żeby opór zmieniał się proporcjonalnie do zmian siły.
Bezpośredni opór jest również wymagany, żeby uniknąć ograniczeń nałożonych poprzez zaangażowanie mniejszych i słabszych struktur mięśniowych. Opór musi być „bezpośrednio” zastosowany wobec poruszanej części ciała przez mięśnie, które są ćwiczone.
Konwencjonalne formy ćwiczeń nie biorą pod uwagę żadnego z tych wymogów. Wyniki są więc takie, że mięśnie nie są ćwiczone w pełnym zakresie, opór jest ograniczony do ilości, która może być poruszona w najsłabszej pozycji,nic albo bardzo mało robione jest w celu zwiększania elastyczności, ponieważ nie ma oporu, gdy mięsień jest całkowicie wydłużony…. i nie ma żadnego oporu, gdy mięsień jest w pozycji całkowicie skurczonej.
Trening podczas Eksperymentu Kolorado był robiony wyłącznie na maszynach Nautilus – których głównym konstruktorem był Arthur Jones. Sprzęt został tak zaprojektowany, żeby spełnić wszystkie wymagania dla bezpośredniego oporu w pełnym zakresie, obrocie i o automatycznym zróżnicowaniu.
Rezultaty:
Pierwszy ochotnik Casey Viator, 28 dni eksperymentu.
Zwiększenie masy ciała - 20 kg
Utrata tkanki tłuszczowej - 8 kg
Przyrost mięśni - 28 kg
Drugi ochotnik Arthur Jones, 22 dni eksperymentu.
Zwiększenie masy ciała - 6 kg
Utrata tkanki tłuszczowej - 1kg
Przyrost mięśni - 7 kg
Powinno być jasne, że żaden z ochotników nie był „przeciętnym” podmiotem eksperymentu i nic nie wskazuje na to, że mężczyźni o przeciętnym albo niskim potencjale mogliby osiągnąć podobne rezultaty przechodząc przez podobny program ćwiczeń.
Casey Viator ćwiczył dosyć regularnie przez okres 7 lat, używając do tego sztang i innego, konwencjonalnego sprzętu do ćwiczeń. Robił tak do czerwca 1970 r., kiedy znalazł się na trzecim miejscu w zawodach Mr. America, później, do czerwca 1971 r. ćwiczył z dwiema sztangami i sprzętem Nautilus, co dało mu zwycięstwo w zawodach Mr. America.
Od września 1971 r. do września 1972 r. Casey trenował głównie na sprzęcie Nautilus w ograniczonym stopniu stosował wtedy sztangę, a jak już jej używał, to wykonywał z nią przysiady.
Od września 1972 r. do 23 grudnia 1972 r. Carey trenował wyłącznie na Nautilusie ograniczając swoje ćwiczenia do „tylko negatywnych” ruchów. Z końcem tego okresu ważył 91 kg.
Na początku stycznia 1973 r. Casey miał w pracy poważny wypadek, w wyniku którego stracił prawie cały palec co gorsza, prawie nie umarł z powodu reakcji alergicznej na zastrzyk przeciwtężcowy.
Przez około 4 miesiące, tzn. od stycznia do kwietnia 1973 r. Carey w ogóle nie trenował. A ponieważ jego poziom aktywności był bardzo niski, toteż jego dieta również została zmieniona. Przez te 4 miesiące Casey stracił około 15 kg.
Drugi ochotnik ( Arthur Jones) trenował bardzo regularnie przez okres 34 lat i w szczytowym momencie, osiągnął 92 kg masy ciała.
Arthur Jones w ogóle nie trenował przez okres około 4 lat, do listopada 1972 r. a potem trenował dosyć regularnie, przez okres około 6 tygodni, ale w tzw. stylu „tylko negatywnym”. Jones zaprzestał w ogóle treningów na początku stycznia 1973 r. i nie trenował aż do startu Eksperymentu Kolorado.
Masa ciała Arthur'a wahała się od ok. 66 kg do 76 kg przez ostatnie 10 lat, na krótko sięgając 86 kg na końcu blisko sześciotygodniowego, ciągłego treningu, który został przeprowadzony 4 lata przed początkiem Eksperymentu Kolorado.
A więc obaj ochotnicy wykazali, że posiadali większy niż przeciętny mężczyzna potencjał do uzyskiwania dużej masy mięśniowej.
Pewien procent osób w grupie przypadkowych ochotników niewątpliwie osiągnąłby podobne rezultaty, niewielki procent osób mógłby nawet osiągnąć lepsze rezultaty. Kilku ochotników osiągnęłoby bardzo słabe albo żadne rezultaty, ale przeciętne wyniki byłyby najprawdopodobniej słabsze niż te osiągnięte przez ochotników w tym eksperymencie. Podstawowymi czynnikami determinującymi osiągane wyniki są:
- indywidualny potencjał rozwoju wielkości mięśni,
- wiek,
- ogólny stan zdrowia,
- intensywność treningu.
Tak na dobrą sprawę, trening o dużej intensywności wcale nie jest łatwy, sesje treningowe są krótkie, tak naprawdę muszą być krótkie, ale większość ochotników posiada naturalną skłonność do powstrzymywania się. Wiele ćwiczeń kończonych jest zdecydowanie za wcześnie, w momencie, gdy nie doszło jeszcze do całkowitego zmęczenia mięśni. W efekcie, aby zrekompensować sobie zmniejszoną intensywność, powszechną praktyką jest dodawanie większej ilości ćwiczeń do programu.
W rzeczywistości jednak żadna ilość dodatkowych ćwiczeń nie zrekompensuje zmniejszonej intensywności ćwiczeń, a jeśli doprowadzi się do sytuacji skrajnej (czyli do znacznie dłuższego treningu), to osoba ćwicząca może tak naprawdę powstrzymać przyrost tkanki mięśniowej poprzez przekroczenie możliwości regeneracji swojego systemu mięśniowego.
Tak jak to zostało powiedziane wcześniej, autor Arthur Jones twierdzi, że szybki i na dużą skalę przyrost tkanki mięśniowej i siły może nastąpić jedynie wskutek krótkiego, ale bardzo intensywnego programu ćwiczeń. A celem Eksperymentu Kolorado było pokazanie, że takie wyniki to nie tylko teoria, ale że mogą one zostać także osiągnięte w praktyce.
W tym momencie, w kręgach szkoleniowych powszechnie uznaje się, że dodatkowy trening siłowy może mieć dużą wartość dla osób zaangażowanych w uprawianie jakiegokolwiek sportu.
Jednak wielu trenerów unika dodatkowego treningu siłowego, ponieważ „nie mają na niego czasu”, ale w rzeczywistości trening nie wymaga poświęcenia zbyt dużo czasu, jeśli wykonywane ćwiczenia są ćwiczeniami o dużej intensywności i jeśli są one robione właściwie. Arthur Jones nie twierdzi także, że używanie tylko maszyn jest jedynym sposobem na taki przyrost masy mięśniowej, wręcz przeciwnie, dobre wyniki można osiągnąć ze sztangą, konwencjonalnym sprzętem treningowym albo z jakimkolwiek innym sprzętem, na którym można wykonywać zarówno fazę pozytywną jak i negatywną. Jednak maszyny Nautilus są najlepsze aby wykonać super intensywny trening z mocną fazą negatywną. Sprzęt Nautilus jest tak zaprojektowany, że dostarcza duży poziom intensywności jeżeli używa się go zgodnie z przeznaczeniem, bo tylko wtedy można na nim osiągnąć maksymalne, możliwe do uzyskania rezultaty.
Właściwy trening przyniesie szybkie, ale stopniowe przyrosty siły i tkanki mięśniowej to zostało wyraźnie wykazane w trakcie Eksperymentu Kolorado.
Na przykład, podczas pierwszych 14 dni Viator uzyskał 13 kg, co dało przeciętnie 1 kg dziennie. W trakcie 3 następnych dni uzyskał on 1,8 kg, czyli 0,6 kg dziennie. Podczas kolejnych 5 dni Viator uzyskał 2,8 kg – 0,56 kg dziennie. Wreszcie w trakcie 6 następnych dni uzyskał on 2,8 kg, co dało 0,46 kg dziennie.
Jasne jest zatem, że szybkość przybierania na masie spowalniała, im bliżej było do końca eksperymentu. Ale równie oczywiste jest, że jego właściwy wzrost był bardzo stabilny.
W przypadku autora Arthur'a Jones'a, wzór był niemal taki sam. Podczas pierwszych 7 dni uzyskał on 1,9 kg, co dało 0,28 kg dziennie. Podczas kolejnych 7 dni Jones zyskał 2,20 kg, czyli 0,31 kg dziennie. I wreszcie podczas ostatnich 8 dni uzyskał on 2kg, co dało 0,28 kg dziennie.
W przypadku żadnego z ochotników nie wystąpiły „nagłe zrywy” przyrostu tkanki mięśniowej, a więc oczywiste jest, że nie nadrabiali oni ubytków wagi, które nastąpiły wskutek odwodnienia. Przyrost tkanki mięśniowej był bardzo regularny, przez cały okres trwania treningu.
W trakcie 22 dni Arthur Jones trenował w sumie 12 razy. Trzy treningi z rzędu podczas trzech pierwszych dni miały ułatwić pozbycie się jakiegokolwiek bólu mięśni, który wystąpił na skutek treningu. Potem treningi wykonywane były w odstępie około 48 godzin.
Całkowity „czas treningu” wyniósł dokładnie 4 godziny 58 minut, co dało przeciętnie 24,8 minuty na trening.
122 „zestawy” zostały wykonane podczas 12 treningów, co dało trochę ponad 10 zestawów na trening.
Z 122 zestawów, 54 zostały wykonane w stylu negatywnym, 14 zostało wykonanych w uwydatnionym stylu negatywnym, a 54 zostały przeprowadzone w stylu normalnym (obejmującym zarówno fazy pozytywne jak i negatywne).
Negatywny styl oznacza, że opór był jedynie „obniżany” i pociągał za sobą ekscentryczny skurcz mięśnia.
Uwydatniony styl negatywny oznacza natomiast, że opór był stawiany przy użyciu obu ramion (albo obu nóg), następnie obniżany przy użyciu tylko jednego ramienia (albo nogi).
Styl normalny oznacza, że opór był stawiany przy użyciu obu ramion (albo nóg) a następnie obniżany w tym samym stylu.
Podczas prawie wszystkich treningów wykonywany był tylko jeden „zestaw” każdego ćwiczenia. A jeśli w przypadku jakiegoś ćwiczenia wykonane zostały dwa „zestawy”, to nigdy nie następowały one po sobie.
Kiedy wykonywane były dwa zestawy jakiegoś ćwiczenia, to miały one miejsce w różnym momencie treningu i przeprowadzane były z innych względów.
Przyrosty siły
Przed rozpoczęciem eksperymentu (mniej więcej godzinę przed pierwszym treningiem) pierwsze testy siły do momentu zmęczenia zostały przeprowadzone na sprzęcie Universal Machine. Na końcu eksperymentu (trzy dni po ostatnim treningu), ponownie został wykonany test siły i ponownie przeprowadzony on został na sprzęcie Universal Machine.
Podczas pierwszego testu Viator wykonał 32 powtórzenia wyciskania na nogi z obciążeniem 181 kg, 28 dni później, nie robiąc na treningu nic, co mogłoby nawet przypominać wyciskanie na nogi, Viator wykonał 45 powtórzeń z obciążeniem 381 kg. Po tej serii był on zmuszony przestać, ale nie ze względu na zmęczenie mięśni, ale ból kolan.
A zatem w wyciskaniu na nogi siła jego nóg więcej niż się podwoiła. Jego inne przyrosty również były bardzo wysokie, wyraźnie to wskazuje, że intensywny i w znacznym stopniu oparty na fazach "negatywnych" taki trening podnosił siłę.
Elastyczność? Gdy zbliżał się koniec eksperymentu zakres ruchów Viatora, ważącego dużo powyżej 90 kg, znacznie się powiększył to oczywiście jasno dowodzi, że nawet bardzo duży rozmiar mięśni nie musi ograniczać elastyczności, jeśli rozmiar ten jest wynikiem ćwiczeń, które umożliwiają ruch w pełnym zakresie.
„Tempo” treningów było bardzo szybkie, ale podczas każdego z nich nie było ono ciągłe. Pomiędzy poszczególnymi ćwiczeniami następowały też krótkie okresy odpoczynku.
Wszystkie ćwiczenia zostały przeprowadzone do momentu chwilowego zmęczenia mięśni, za wyjątkiem ćwiczeń negatywnych, które były kończone w momencie, gdy nie dało się już kontrolować oporu związanego z ruchem w dół.
Generalnie rzecz biorąc wykonywanych było około 10 powtórzeń na każdy zestaw ćwiczeń. ale we wszystkim wypadkach wykonywana była maksymalna, możliwa liczba powtórzeń, a zatrzymanie następowało tylko wówczas, gdy niemożliwe było robienie dalszych powtórzeń w dobrej formie.
„Forma” albo styl wykonywania ćwiczeń był najbardziej rygorystyczny, jak tylko było to możliwe. Opór stawiany był w sposób płynny i był na krótko wstrzymywany w momencie, gdy mięsień znajdował się w pełnym skurczu. Niemal całkowicie unikało się szarpania i nagłych ruchów.
Laboratorium odwiedziło kilku członków Denver Broncos Professional Football Team, w celu przyglądania się treningowi. Na dwa tygodnie przed zakończeniem eksperymentu członkowie drużyny zaczęli trenować w identycznym stylu, a po eksperymencie Broncos zamówili kilka maszyn Nautilusa i drastycznie ograniczyli swój dotychczasowy plan treningu.
Kiedy Arthur Jones i Casey Viator trenowali w Kolorado, członkowie kilku innych profesjonalnych klubów futbolu amerykańskiego trenowali na naszym sprzęcie na Florydzie w tym samym stylu. Trzy krótkie treningi w ciągu tygodnia, zawierające po jednym zestawie około 12 ćwiczeń, z tak dużym naciskiem na „fazę negatywną” jak to tylko możliwe.
Rezultaty?
Jeden z członków profesjonalnego klubu z Kanady stał się tak silny w ćwiczeniu przenoszenie sztangielki wzdłuż tułowia leżą, że zakładał obciążenie 300 kg i wykonywał w ten sposób w dobrej formie kilka powtórzeń, a zaczynał 2 miesiące wcześniej z obciążeniem 124 kg.
Lou Ross z Buffalo Bills dodał 9 kg masy miesniowej do swoich 2 metrów wzrostu i uciął 0,2 sek. z już szybkiego biegu na 40 jardów, zwiększył o 15 cm skoku wzwyż, podwoił też swoją siłę w wielu ćwiczeniach. Te dane zostały podane przez trenera kadry Buffalo Bills, który testował zawodnika przed i po trwającym 2 miesiące treningu na Nautilusie na Florydzie.
Mercury Morris z World Champion Dolphins dodał 4 kg mięśni, a kiedy sprawdzana była jego szybkość, to pędził najszybciej na 40 jardów w swoim życiu, a to wszystko po 2 miesiącach intensywnego ćwiczenia na Nautilusie.
Dick Butuks z Chicago Bears odwiedził Jone'a i Viator'a podczas eksperymentu, trenował z nami kilka dni, a potem przez miesiąc trenował na sprzęcie Nautilus w Deland, zanim zgłosił się do obozu szkoleniowego i podpisał 5-letni kontrakt z Bearsami.
W ostatecznym rozrachunku, 12 profesjonalnych klubów futbolowych i setki profesjonalnych sportowców trenuje obecnie na sprzęcie Nautilus, dowiedzieli się bowiem, że mogą na nim osiągać znacznie lepsze rezultaty, przy zmniejszonej ilości treningu.
Ale powtarzam, sekret tkwi w tym, jeśli w ogóle możemy tu mówić o jakimś sekrecie, że ćwiczenia muszą być wykonywane z dużą intensywnością. Bo kiedy ćwiczy się intensywnie, to nie trzeba ćwiczyć bardzo dużo.
http://sportowiec.org/kreator-arthur-jones-i-niesamowity-casey-viator
Ćwiczenia i liczba powtórzeń oraz liczba serii?
Ludzie też bardzo często nie mają skrupułów przed kopiowanie tekstów, przecież to stronka non profit
Zauważcie że w całym artykule pada aż 11 razy nazwa tej firmy :)
No zalozmy ze oba przypadki sa genetycznymi mutantami i sa w stanie przyswoic 3g/kg masy ciala z czego 100% bedzie wykorzystane na budowe suchej masy miesniowej. To i tak daje nam max 9kg w 30 dni.
Po za tym jak sie ktos orientuje 700g bialka na dzien to 3.5 do 4kg miesa. Zjedzenie tego jest naprawde wyczynem juz samym w sobie. No i oczywiscie 2-go rzecza jest to ze organizm ludzki potrzebuje bialka
do wszystkich procesow enzymatycznych wiec nigdy 100% nie tego co zjemy nie pojdzie na budowe miesni. Nie wiem czy istnieje taka chemia ktora mogla by dac te 700g na dobe.
"Jeden z członków profesjonalnego klubu z Kanady stał się tak silny w ćwiczeniu przenoszenie sztangielki wzdłuż tułowia leżą, że zakładał obciążenie 300 kg i wykonywał w ten sposób w dobrej formie kilka powtórzeń, a zaczynał 2 miesiące wcześniej z obciążeniem 124 kg."
że co ?
"Trzecie twierdzenie mówi, że „faza negatywna” (skurcz koncentryczny) jest jednym z najważniejszych czynników związanych z wykonywanym ćwiczeniem na zwiększenie siły i masy mięśniowej."
Faza "NEGATYWNA" to skurcz "EKSCENTRYCZNY". Tutaj już można poznać poziom wiedzy autora tekstu. Wiedza o rodzajach skurczy mięśni jest wiedzą podstawową, więc sami oceńcie. Ogólnie to dziwię się, że jeszcze nikt tego nie skomentował.
Ten tekst to bujda na resorach.
Cytuję: "Czwarte twierdzenie mówi, że nie jest w tym wypadku potrzebne nic takiego jak specjalna dieta oczywiście jeśli zachowana jest dieta dobrze zbilansowana."
Tak, jasne a gościu przybierał średnio 1kg czystego mięśnia dziennie. Z tego co mi wiadomo, to mięśnie składają się z białka a przecież białko nie wchłania się w 100%. Izolatu CFM też wtedy nie było bo CFM to stosunkowo nowa technologia a i tak w 100% się nie wchłania, więc załóżmy że gościu wg czwartego twierdzenia niespecjalnie się odżywiał: około 2000g Białka, tak to jest 2KG przy założeniu, że tylko połowa z tego poszła na budowę mięśni. Jeżeli jadł piersi z kurczaka to musiał ich zjeść około 6,5KG dziennie co dało wynik około 11400 kcal a gdzie tam jeszcze ryż i warzywa
Ogólnie smutna reklama nautilusa z lat 70, która zakłada, że przeciętny kulturysta to bezmózgie yeti, które łyknie wszystko jak młody pelikan :)
Pozdrawiam